-
1 propinquō
propinquō —, —, āre [propinquus], to draw near, come nigh, approach: vis inimica propinquat, V.: scopulo, V.: ripae, V.— To bring near, bring on, hasten, accelerate: rite Augurium, V.* * *propinquare, propinquavi, propinquatus Vbring near; draw near -
2 ad-eō
ad-eō iī (rarely īvī), itus, īre, to go to, come to, come up to, approach, draw near: ad eum? T.: ad istum fundum: ad arbitrum, to submit a cause to a referee: in conventum: in ius, to go to law: ad praetorem in ius: eccum video, adibo, T.: cautus adito, draw near, H.: an quoquam mihi adire licet? S.: Gades mecum, to accompany to, H.: ambos reges, S.: quā (famā) solā sidera adibam, i. e. was aspiring, V.—Supin. abl.: munimentum a planioribus aditu locis, easy of approach, L.—Esp., to approach, address, accost, apply to: aliquot me adierunt, T.: vatem, V.: deos.—To assail, attack, approach: oppida castellaque munita, S.: virum, V.—Fig., to enter on, undertake, set about, take in hand: ad causas: ad rem p., to take office.—To undergo, submit to, expose oneself to: ad extremum vitae periculum, Cs.—With acc: periculum capitis: adeundae inimicitiae pro re p.—Of an inheritance, to enter on, take possession of: hereditatem: hereditas adita. -
3 admoveo
ad-mŏvĕo, mōvi, mōtum, 2, v. a. (admōram, admōrim, etc., sync. for admoveram, admoverim, etc., Verg. A. 4, 367; Ov. P. 3, 7, 36), to move a person or thing; to bring, conduct, lead, carry, etc., to or toward a place (syn.: adduco, adicio, adhibeo, appello).I.Lit.A.In gen., constr. with ad or with dat. (in the histt., of an army, implements for besieging, etc.; class. at all periods): dum ne exercitum propius urbem Romam CC milia admoveret, Cic. Phil. 6, 3, 5:B.copias in locum,
Liv. 42, 57:signa Achradinae,
id. 25, 24 ext.; so Flor. 1, 24, 3, 23:castra,
Sil. 1, 296.—Hence, also, sometimes absol., to draw near, to approach, to bring near:jam admovebat rex,
Curt. 9, 4:jam opera admoventi deditio est facta,
Liv. 32, 32:scalas moenibus,
Tac. A. 13, 39. — Trop.:quot admovi illi fabricas! quot fallacias!
Plaut. Cist. 2, 2, 5 (where formerly admoenivi was erroneously read):tamquam aliquā machinā admotā, capere Asinii adulescentiam,
Cic. Clu. 13;so also: ignes ardentesque laminae ceterique cruciatus admovebantur (sc. civi Romano),
id. Verr. 2, 5, 63:dolorum faces,
id. Off. 2, 10, 37:cumque quasi faces ei doloris admoverentur,
id. Tusc. 2, 25, 61:fasciculum ad nares,
id. ib. 3, 18 fin.:pecus flagrantibus aris,
Verg. A. 12, 171:admotae hostiae (sc. aris),
Tac. A. 2, 69; so Suet. Calig. 32; Luc. 7, 165: Hannibalem admotum, i. e. adductum altaribus, led or conducted to, Liv. 21, 1:labra poculis,
Verg. E. 3, 43:ignes templis,
Tib. 3, 5, 11:exercitum Ariminum,
Liv. 28, 46:vultum ad auditores,
Auct. Her. 3, 15:animam admotis fugientem sustinet herbis,
Ov. M. 10, 188:(opes) Stygiis admoverat umbris,
id. ib. 1, 139:manus operi,
to apply, id. ib. 10, 254:capiti diadema,
Suet. Caes. 79:digitum scripturae,
id. Aug. 80:oscula,
to give a kiss, Ov. M. 10, 644:aliquem ad munera publica,
to promote, advance, Suet. Tib. 10:infantes papillae,
to put to, id. Tib. 44 al.:gressum,
to approach nearer, Stat. Th. 11, 560 (cf.: addere gressum).—Esp.1.To bring one thing near to another, and in the pass. poet. of places, to lie or be situated near:2.nocturna ad lumina linum nuper ubi extinctum admoveas,
Lucr. 6, 901:quae nisi admoto igne ignem concipere possit,
Cic. de Or. 2, 45 fin.: culina ut sit admota, i. e. near or close by, Varr. R. R. 1, 13, 2:genus admotum Superis,
nearly related, Sil. 8, 295:admota Nilo Africa,
Juv. 10, 149.—Hence, aliquem alicui, to bring one near another, i. e. to make friends, to reconcile:mors Agrippae admovit propius Neronem Caesari,
Vell. 2, 96.—With the access. idea of regard to an object to be attained, to move, bring, or apply a thing to; e. g. admovere aures (or aurem), to lend an ear to: manus (or manum) operi, to put one's hand to a work, etc.: accessi, adstiti, animam ( my breath) compressi, aurem admovi, Ter. Phorm. 5, 6, 28:II.admovere aures et subauscultando excipere voces,
Cic. de Or. 2, 36 (cf.:aures adhibere,
id. Arch. 3:praebere aures,
Ov. Tr. 3, 7, 25; and:tenere aures,
id. ib. 4, 10, 49); and aures, poet. for auditores:cum tibi sol tepidus plures admoverit aures,
Hor. Ep. 1, 20, 19:admovent manus vectigalibus populi Rom.,
Cic. Agr. 1, 4; Ov. M. 15, 218; Liv. 5, 22, 4:in marmoribus, quibus Nicias manum admovisset,
which he had put his hand to, Plin. 35, 11, 40, § 133; Curt. 6, 7:ruderibus purgandis manus primus admovit,
Suet. Vesp. 8. But sometimes manus admovere signif., to lay violent hands on, to attack or assault:numquam deos ipsos admovere nocentibus manus,
Liv. 5, 11 fin. al.—Fig., of mental objects, to put, apply, or direct to any thing:quid praedicem... quot stimulos admoverit homini,
put the goad to, Cic. Sest. 5, 12:mulier saevissima est, Cum stimulos odio pudor admovet,
Juv. 10, 328:num admoveri possit oratio ad sensus animorum inflammandos,
Cic. de Or. 1, 14, 60:animis judicum admovere orationem, tamquam fidibus manum,
id. Brut. 54, 200: sed alia quaedam sit ad eum admovenda curatio (just before: adhibenda oratio; cf.adhibeo),
id. Tusc. 4, 28, 61: mentem ad voces alicujus, to direct to, attend to, Auct. Harusp. Resp. 10: serus enim Graecis admovit acumina chartis, not until late did ( the Roman) apply his wits to Greek literature, Hor. Ep. 2, 1, 161:terrorem,
to strike with terror, Liv. 6, 10; 41, 17:spes est admota,
Ov. M. 11, 454:spes cupiditati admota occaecavit animum,
Liv. 43, 10; id. 27, 43: desiderium patriae, to instil or infuse, Curt. 6, 2 al. -
4 accēdō or ad-cēdō
accēdō or ad-cēdō cessī ( perf sync.accēstis, V.), cessūrus, ere, to go to, come to, come near, draw near, approach, enter: ad flammam inprudentius, T.: ad oppidum, Cs.: ad hastam, to attend an auction, N.: ad numerum harum, joins, O.: in oppidum: illo: quo, S.: quocumque, S.: iuxta, O.: proxime deos accessit Clodius: propius tribunal, Cu.: urbem, V.: Scyllaeam rabiem scopulosque, V.; (poet.): delubris, O.: regno, shares, O.: sacris, takes part in, O.: accede, come here, O.: deici nullo modo potuisse qui non accesserit; (impers.): quod eā proxime accedi poterat.—Esp., to approach in a hostile manner, attack: acie instructā usque ad castra hostium accessit, Cs.: ad urbem, S.: ad manum, to come to close quarters, N. — Fig., to come near, approach: haud invito ad aurīs sermo mi accessit tuos, T.: ubi accedent anni et, etc., when the years shall come, in which, etc., H. — Esp., to come, happen, befall: voluntas vostra si ad poëtam accesserit, T.: dolor accessit bonis viris.— With the idea of increase, to be added: ut ad causam novum crimen accederet: ad eas navīs accesserant sex, Cs.: Medis adcessere Libues, S.: tantum fiduciae Pompeianis accessit, their confidence rose so high, Cs.: huc accedebant conlecti ex praedonibus, these were joined by, Cs.; (poet.): in tua damna, O.—Esp. with a clause or neuter pron., representing a clause, as subject: ad haec mala hoc mihi accedit etiam: haec, etc., T.: accedet etiam nobis illud, iudex est, etc<*> accessit etiam, quod illa pars equitatūs se cum iis coniunxerat. Cs.: e<*> accedebat, quod iudices dati non erant: huc adcedebat, quod exercitum habuerat, etc., S.: huc accedit, quod occultior vestra cupiditas esset; with ut: accedit, ut eo facilius animus evadat: ad Appii senectutem accedebat, ut caecus esset: accedebat, ut tempestatem ferrent facilius, Cs.: ad hoc detrimentum accessit, ut prohiberentur, etc., Cs. —To assent, accede, agree, approve, accept: ad eius condiciones: ad hoc consilium, N.: suadentibus, Ta.—(In appearance or character), to come near, approach, resemble, be like: homines ad Deos nullā re propius accedunt quam salutem hominibus dando: proxime ad nostram disciplinam illam: Antonio Philippus proxime accedebat.—To enter upon, undertake: ad bellorum pericula: ad amicitiam Caesaris, Cs.: ad vectigalia, to undertake the collection of: ad causam, the direction of a lawsuit: ad invidiam levandam: has naturae partīs, take up, describe, V.: ad rem p., to enter on the service of the state: huic ego causae actor accessi, entered upon as prosecutor. -
5 adventō
adventō —, —, āre, intens. [advenio], to advance, press forward, march on, approach: Caesar adventare nuntiabatur, Cs.: adventans senectus: ad Italiam: Romam, S.: adventante deā, at her coming, V.: adventante urbi clade, as disaster drew near, L.: Parthis, Ta.: tempus adventat.* * *adventare, adventavi, adventatus V INTRANSapproach, come to, draw near; arrive, "turn up"; come in (tide); approximate -
6 proximō
proximō adv. [proximus], very lately, shortly: proximo a. d. vi Kal. Octobr., just before.* * *I IIproximare, proximavi, proximatus Vcome/draw near, approach; be near -
7 admoveo
admovere, admovi, admotus V TRANSmove up, bring up/near; lean on, conduct; draw near, approach; apply, add -
8 adpropinquo
adpropinquare, adpropinquavi, adpropinquatus V INTRANSapproach (w/DAT or ad+ACC); come near to, draw near/nigh (space/time); be close -
9 adpropio
adpropiare, adpropiavi, adpropiatus V INTRANSapproach (w/DAT or ad+ACC); come near to, draw near/nigh (space/time); be close -
10 ammoveo
ammovere, ammovi, ammotus V TRANSmove up, bring up/near; lean on, conduct; draw near, approach; apply, add -
11 appropinquo
appropinquare, appropinquavi, appropinquatus V INTRANSapproach (w/DAT or ad+ACC); come near to, draw near/nigh (space/time); be close -
12 appropio
appropiare, appropiavi, appropiatus V INTRANSapproach (w/DAT or ad+ACC); come near to, draw near/nigh (space/time); be close -
13 propinquo
(intrans) to come near, draw near, approach. -
14 propinquo
prŏpinquo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [propinquus].I.Act., to bring near, bring on, hasten, accelerate ( poet.):II.tu rite propinques Augurium,
Verg. A. 10, 254:mortem,
Sil. 2, 281.—Neutr., to draw near, come nigh, approach (mostly poet. and in post-Aug. prose for appropinquo); with dat. or acc.A.Of persons.(α).With dat.:(β).scopulo propinquat,
Verg. A. 5, 185:fluvio,
id. ib. 6, 384:ripae,
id. ib. 6, 410.—With acc.:B.amnem, Sall. Fragm. ap. Arus. Mess. p. 254 Lindem. (H. 4, 62 Dietsch): campos,
Tac. A. 12, 13 init.—Absol.:armis,
Stat. Th. 10, 385.—Of things:Parcarumque dies et vis inimica propinquat,
Verg. A. 12, 150:et triste propinquat supplicium,
Stat. Th. 5, 493; Amm. 14, 2, 19:domui ejus ignis propinquat,
Tac. A. 15, 39:turris propinquans praetoriae portae,
id. H. 4, 30; 2, 18; 2, 58; 3, 82; Gell. 2, 23, 8:mortale immortali propinquare non potest,
Lact. 2, 8, 68:dies propinquat ad vesperum,
Vulg. Judic. 19, 9. -
15 proximo
1.proxĭmō, adv. [id.], very lately, Cic. Att. 4, 17, 3.2.proxĭmo, āre, v. n. and a. [id.], to come or draw near, to approach, be near (only post - class.; for in Cic. N. D. 2, 44, 112, we should read proxima):dum in vicum proximamus,
App. M. 2, p. 169 Oud.;p. 179 Bip.: alicui,
Sol. 48:foribus,
App. M. 6, p. 389 Oud.:ripam maris,
id. ib. 11, p. 785 Oud.:luce proximante,
id. ib. 5, p. 332 Oud.:per quam proximamus ad Deum,
Vulg. Heb. 7, 19. -
16 applicō (adp-)
applicō (adp-) āvī or uī, ātus, āre, to join, connect, attach, add: corpora corporibus, press closely, L.: ut ad honestatem applicetur (voluptas). — Fig., to apply, direct, turn: animum ad alqd, T.: se animus applicat ad alqd: se ad vos, T.: ad alicuius se familiaritatem: se ad philosophiam: adplicant se, associate together: votis amicas aures, to give attention, H. — Meton., to bring, put, place at, apply to: capulo tenus ensem, drives to the hilt, V.: ad eas (arbores) se, lean against, Cs.: se ad flammam, draw near: flumini castra, L.—To drive to, direct to: regionibus angues, O.: boves illuc, O. — Esp., of ships, to direct to, bring to: navim ad naufragum: ad terram naves, Cs.: Ceae telluris ad oras Applicor, O.: applicor ignotis (terris), O.: oris (te), V.: classem in Erythraeam, L. — Intrans, to arrive, put in, land: quocumque litore applicuisse naves, L.: quo applicem? Enn. ap. C. -
17 aspīrō (ad-sp-)
aspīrō (ad-sp-) āvī, ātus, āre [ad + spiro], to breathe at, blow upon: adspirant aurae in noctem, freshen, V.: pulmones aspirantes, exhaling. — Poet.: ventos eunti, sends favorable breezes, V.: dictis amorem, imparts, V.: amaracus illum Floribus adspirans complectitur, breathing (odors) on him, V.: adspirare et adesse choris, accompany, H. — Fig., to strive for, seek to reach, aspire to, draw near: bellicā laude ad Africanum, to rival. ad alienam causam, to meddle: ad eum: in curiam: equis Achilles, V.—To favor, help (poet.): adspirat fortuna labori, V.: coeptis meis, O. -
18 sub-eō
sub-eō iī (-īvit, O.; -īvimus, Ta.), itus, īre, to come under, go under, enter: in nemoris latebras, O.: cum luna sub orbem solis subisset, L.: tectum, i. e. enter a house, Cs.: Triviae lucos atque aurea tecta, V.: cavum artum, H.: paludem, i. e. plunge into, O.: aquam, Cu.: si subeuntur prospera castra, Iu.—Poet., with dat: portu Chaonio, V.—To come up, advance, ascend, draw near, approach: subeunt herbae, spring up, V.: in adversos montīs, L.: testudine factā subeunt, press forward, Cs.: subeundum erat ad hostīs, L.: saxa ingerit in subeuntīs, climbing, L.: amne, i. e. sail up, Cu.: mixtum flumini subibat mare, i. e. was against them, Cu.: aciem subeuntium muros adgrediuntur, L.: subimus Inpositum saxis Auxur, H.: Umbra subit terras, comes over, O.: Fadumque Herbesumque, i. e. attack, V.—Poet., with dat: muro subibant, V.—To go under, support, take up, submit to: pars ingenti subiere feretro, i. e. carried on their shoulders, V.: Ipse subibo umeris, i. e. will take you up on, V.: currum dominae subiere leones, were harnessed to, V.: umeris parentem, V.—In order or time, to come under, come after, succeed, follow, take the place of: Pone subit coniunx, V.: subit ipse meumque Explet opus, takes my place, O.: furcas subiere columnae, took the place of, O.: subeuntes alii aliis in custodiam, relieving, L.; cf. subit esse priori Causa recens, O.—To slip under, elude: Aeneae mucronem, V.—To come stealthily, steal on, approach imperceptibly: subeunt morbi tristisque senectus, V.: subit Iumina fessa sopor, O.—Fig., to come upon, overtake: sua deinde paenitentia subiit regem, Cu.—In the mind, to come up, be thought of, enter, occur, suggest itself, recur: omnes sententiae sub acumen stili subeant necesse est: cum subeant audita et cognita nobis, O.: subiit cari genitoris imago... subiit deserta Creusa, V.: Subit, hanc arcana profana Detexisse manu, O.: dein cogitatio animum subiit, indignum esse, etc., L.: mentem subit, quo praemia facto, etc., O.: horum cogitatio subibat exercitum, Cu.—To subject oneself to, take upon oneself, undergo, submit to, sustain, accept, endure, suffer: omnes terrores: quis est non ultro subeundus dolor?: inimicitiae subeantur: maiora Verbera, H.: multitudinis inperitae iudicium esse subeundum: eorum odium: peregrinos ritūs novā subeunte fortunā, Cu. -
19 succēdō
succēdō cessī, cessus, ere [sub+cedo], to go below, come under, enter: tectum, cui succederet: tectis nostris, V.: Rex iussae succedit aquae, O.: tumulo, i. e. to be buried, V.— To go from under, go up, mount, ascend: alto caelo, V.: in arduum, L.: hoc itinere est fons, quo mare succedit longius, Cs.: muros, L.— To follow, follow after, take the place of, relieve, succeed, receive by succession: ut integri defatigatis succederent, Cs.: integri fessis successerunt, L.: succedam ego vicarius tuo muneri: proelio, L.: non solum, quod tibi succederetur, sed, etc.: in stationem, Cs.: in paternas opes, L.: in Pompei locum heres: Aspicit in teretes lignum succedere suras, O.: ad alteram partem, come next, Cs.— To approach, draw near, march on, advance, march up: sub montem, Cs.: ad hostium latebras, L.: temere moenibus, L.: portas, Cs.: murum, L.: ubicumque iniquo successum erat loco, L.—Fig., to come under, submit to: omnes sententiae sub acumen stili succedant necesse est: Succedoque oneri, take up, V.— To follow, follow after, succeed: successit ipse magnis (oratoribus): horum aetati successit Isocrates: Tertia post illas successit aënea proles, O.: orationi, quae, etc., i. e. speak after: male gestis rebus alterius successum est, to another's bad administration, L.— To go on well, be successful, prosper, succeed: quando hoc bene successit, T.: quod res nulla successerat, Cs.: cum neque satis inceptum succederet, L.: voti Phoebus succedere partem Mente dedit, V.: Hac non successit; aliā adgrediemur viā, T.: si ex sententiā successerit: cui (fraudi) quoniam parum succedit, L.: successurumque Minervae Indoluit, O.: nolle successum non patribus, L.: ubicumque iniquo successum erat loco, had been victorious under disadvantages of position, L.* * *succedere, successi, successus Vclimb; advance; follow; succeed in -
20 abbito
abbitere, -, - V INTRANSapproach, come/draw near
- 1
- 2
См. также в других словарях:
draw near — {v. phr.} To approach; come near. * /The time is drawing near when this century will end and the next will begin./ … Dictionary of American idioms
draw near — {v. phr.} To approach; come near. * /The time is drawing near when this century will end and the next will begin./ … Dictionary of American idioms
draw near — index accost, approach, approximate, border (approach), gravitate, impend Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton … Law dictionary
draw near — verb move towards (Freq. 3) We were approaching our destination They are drawing near The enemy army came nearer and nearer • Syn: ↑approach, ↑near, ↑come on, ↑go up, ↑ … Useful english dictionary
draw near — Synonyms and related words: accost, advance, anticipate, approach, appropinquate, approximate, await, be destined, be fated, be imminent, be in store, be to be, be to come, bear down on, bear down upon, bear up, brew, close, close in, close with … Moby Thesaurus
draw near — (also draw nigh) Approach, come near … New dictionary of synonyms
draw\ near — v. phr. To approach; come near. The time is drawing near when this century will end and the next will begin … Словарь американских идиом
draw near — verb To approach, move toward. I became nervous as my wedding day drew near … Wiktionary
draw near — get near, come close … English contemporary dictionary
Draw — Draw, v. i. 1. To pull; to exert strength in drawing anything; to have force to move anything by pulling; as, a horse draws well; the sails of a ship draw well. [1913 Webster] Note: A sail is said to draw when it is filled with wind. [1913… … The Collaborative International Dictionary of English
near´ness — near «nihr», adverb, adjective, preposition, verb. –adv. 1. to or at a short distance; not far; close: »The holiday season is drawing near. They searched near and far. 2. close in relation; closely: »tribes near allied. 3. close to something in… … Useful english dictionary